De milieu-impact van elektronisch afval

Van verouderde televisietoestellen en computers tot oude mobiele telefoons, videorecorders en stereosystemen, elektronisch afval is rijk aan de industriële wereld. Volgens sommige schattingen zijn er meer dan 300 miljoen computers die verouderd zijn of grotendeels ongebruikt in Amerika. Tel daarbij op dat het enorme aantal tv's dat door de komst van digitale tv's in de vuilnisbak is gestopt en de steeds groter wordende hoeveelheid junked-telefoons, MP3-spelers en talloze andere elektronische gadgets en het potentieel voor verspilling enorm is. Greenpeace heeft berekend dat slechts een kwart van het totale elektronische afval wordt gerecycled of op de juiste manier wordt behandeld voordat het op een stortplaats terechtkomt. Het is duidelijk dat elektronisch afval niet biologisch afbreekbaar is. Wat niet zo bekend is, zijn de chemicaliën die worden gebruikt bij de productie van het grootste deel van dit afval. Wanneer het op stortplaatsen of verbrandingsovens terechtkomt, is de negatieve milieu-impact ernstig.

Chemicaliën in elektronica

De buitenkant van de meeste elektronica bestaat uit een combinatie van plastic, glas en soms metaal. Deze materialen alleen zouden niet zomaar op een stortplaats terecht moeten komen. Intern bestaat de samenstelling van elektronica echter uit een groot aantal chemicaliën, waarvan er vele kankerverwekkend zijn. Monitoren van computers en televisietoestellen en de printplaten bevatten lood. Nieuwere flat-panel monitors bevatten ook kwik. Cadmium, een kankerverwekkende stof, wordt in bepaalde batterijen aangetroffen. Andere gevaarlijke chemicaliën in sommige elektronica zijn zink, chroom, selenium, arseen en PCB's of polychloorbifenylen. Polyvinylchloride of PVC zoals het algemeen bekend is, is een product met talloze toepassingen. Een daarvan is isolatie van kabels en draden die worden gebruikt in de elektronica. Het vrijkomen van gechloreerde dioxines is een garantie wanneer deze afvalproducten worden verbrand.

Milieuschade

Er is geen goede manier om over elektronica te beschikken die deze gevaarlijke chemicaliën bevat. Het begraven op de vuilstort is een manier, maar na verloop van tijd ontsnappen de chemicaliën uit de junked-producten en banen ze hun weg naar het grondwater. Dit leidt tot een verhoogde incidentie van ziekten die worden voortgebracht door blootstelling aan neurotoxinen en carcinogenen. Een andere optie voor afvalverwerking is verbranding. Dit is echter nog erger dan ze in de grond te begraven, want de hoge temperaturen die nodig zijn om de elektronica te verbranden, stimuleren de afgifte en verspreiding van veel van dezelfde chemicaliën, hetzij in de vorm van deeltjes in de lucht, in de as of in water.

alternatieven

Het beste alternatief voor dit probleem is de juiste verzameling en insluiting van gebruikte en ongewenste elektronica. Alleen door recycling kunnen deze chemicaliën veilig worden ingesloten. Veel van de materialen kunnen opnieuw worden gebruikt voor andere industriële toepassingen, terwijl de onbruikbare delen effectief worden opgeslagen of op de juiste manier worden verwijderd op een manier die de minste gevolgen heeft voor de menselijke gezondheid en het milieu.

Het vergt een gecoördineerde inspanning van de kant van de gemeenten, de particuliere sector en particulieren om elektronisch afval uit de stortplaats en uit verbrandingsovens te weren. Individuen die gemotiveerd zijn om hun gebruikte elektronica te recyclen, zullen dit eerder doen. Particuliere bedrijven die worden aangemoedigd en beloond door lokale overheden om recycling mogelijk te maken, zullen hierin een kostenvoordeel hebben. Gemeenten moeten de kans grijpen om de omgeving te verbeteren, de negatieve impact te verminderen en bij te dragen aan een betere wereld in het proces.