Terpentijn versus lijnzaadolie

Terpentijn is een dunne, meestal bruinig-gele en harsachtige vloeistof die is gemaakt van stoom die de hars van bepaalde soorten pijnbomen destilleert. Lijnzaadolie is een geelachtige vloeistof die is gemaakt van de zaden van vlas. Beide hebben hun gebruik in de wereld van verf opruimen en verwijderen. Hier is een nadere blik op hoe de twee vergelijken.

De schepping van terpentijn

Het woord terpentine wordt gebruikt om een ​​soort hars te beschrijven, de oleohars genoemd, die meestal wordt verwijderd uit de Pinus palustris-molen, beter bekend als de schorre den of de schors. Maar ook andere Pinus-soorten zijn gebruikt om terpentijn te produceren. De oleohars, of de terpentijn van het tandvlees zoals het soms wordt genoemd, wordt verwijderd uit de bijproducten van de papier- en houtindustrie en doorloopt stoomdestillatie om de etherische olie eruit te halen die de terpentijn maakt.

De Verenigde Staten produceren het grootste deel van de terpentijn ter wereld. Het is ook 's werelds grootste volume-essentiële olieproduct.

Terpentijn gebruiksgeschiedenis

Terpentijn wordt al jaren als verfoplosmiddel gebruikt. Sinds ongeveer 100 jaar wordt het ook gebruikt bij de start van de productie van menthol en kamfer, twee ingrediënten gevonden in veel hoest en verkoudheid. Terpentijn is zelfs in de kleinste hoeveelheden gebruikt in kauwgom en smaak- en smaakstoffen voor voeding en dranken. Alleen de kleinste hoeveelheden worden gebruikt, omdat de olie zeer giftig is en kinderen sterven na inname van slechts 15 ml ervan. Tekenen van terpentine-vergiftiging zijn slapeloosheid, hoesten, braken, hoofdpijn, hematurie (bloed in de urine) en coma.

Terpentine is in de loop van de geschiedenis ook voor medicinale doeleinden gebruikt. Er was eens een traditioneel Chinees medicijn dat terpentine gebruikte om tandpijnpijn te verlichten. Een vorm ervan is gebruikt als slijmoplossend middel.

Terpentijn wordt nog steeds het meest gebruikt als verfverdunner door het grote publiek. Maar medische experimenten met de oliehars hebben aangetoond dat het effectief kan zijn bij de behandeling van sclerose, seksuele disfunctie en om in principe de systemische inflammatoire immuunreacties van zoogdieren te stimuleren.

De oprichting van lijnzaadolie

Lijnzaadolie is een eetbare olie gemaakt van de zaden van een vlasplant. Er worden alleen rijpe zaden gebruikt. Deze zaden worden gedroogd en vervolgens wordt de olie geëxtraheerd met behulp van koud persen. Natuurlijk heeft het een sterke geur en smaak, wat betekent dat hoewel het eetbaar is, maar weinig mensen het leuk vinden om het te nemen. In combinatie met andere oliën, oplosmiddelen en harsen kan het doorweekte vodden spontaan doen verbranden.

Lijnolie Gebruik Geschiedenis

Lijnolie heeft, in tegenstelling tot terpentine, een geschiedenis van gezond zijn voor mensen. Het bevat een hoog gehalte aan gezonde omega-3 essentiële vetzuren en alfa-linoleenzuur dat goed is voor het hart door hartaandoeningen te voorkomen en ontstekingen in de bloedvaten te verminderen. Het is goed voor het immuunsysteem, het voortplantingssysteem, het zenuwstelsel en de bloedsomloop. Maar alleen in zijn natuurlijke vorm.

Lijnzaadolie wordt ook gebruikt in industriële toepassingen. Het werkt als een goede houtfinish omdat het absorbeert in de houtporiën en het hout er glanzend uit laat zien terwijl het nog steeds de korrel laat zien. Het heeft de neiging om houtoppervlakken glad te maken en druipt niet of wordt klonterig als vernissen. Het beschermt ook hout tegen krassen en deuken.

Het wordt ook gebruikt als bindmiddel op sommige linoleumvloeren. Kalkpoeder en lijnolie maken stopverf. Het wordt ook gebruikt in olieverfschilderijen van de artistieke soort.